Donderdag 12 maart 2020 gaat de boeken in als een historische dag: het sociale leven in Nederland wordt grotendeels stopgezet. Schreef ik in mijn vorige blog nog over een vrijwillige retraite in het klooster, nu worden velen verplicht in quarantaine gezet in deze veertigdagentijd. Stond mijn agenda voor dit weekend en de komende weken volgepland, nu vallen er ruimtemomenten en is dit weekend zelfs helemaal vrij. Ruimte om te gaan lezen en wandelen. Net zoals ik in het klooster deed een paar weken geleden.
En wat als je hele leven komt stil te staan en daarbij ook je inkomen ? Dat elke annulering geen inkomen meer betekent ? Dan is het een zure realiteit.
En als je lijfelijk getroffen bent door het virus, dan voel je het anders dan enkel een lege agenda.
‘Stop the world, I wanna get off’
Voor het eerst in mijn leven maak ik mee dat de wereld als het ware wordt stilgezet (op 9/11 na). Eind jaren ’80 zag ik de musical ‘ Stop the World’ in Londen. Een musical waarin tijdens de levensloop van de hoofdpersoon ‘ Stop the World, I wanna get off’ werd geroepen als er iets gebeurde wat hem niet aan stond.
‘stop the world take a picture try to capture to ensure this moment lasts we're still in it, but in a minute - that's the limit
- and this present will be past’
Laten we hopen dat over een paar weken deze realiteit verleden tijd is en dat we volop kunnen genieten van concerten, sportevenementen, musea en het ‘huggen’ om ons oxytocinegehalte weer op peil te krijgen!
ความคิดเห็น